Kada pomislimo na gladijatore, obično nam u mislima prolaze slike snažnih muškaraca koji se bore u areni, boreći se za slavu i život. Međutim, istorija nam otkriva manje poznatu, ali jednako fascinantnu priču o ženama gladijatorkama koje su se, poput svojih muških kolega, borile u areni i pokazivale neverovatnu hrabrost i veštinu.
Ko su bile žene gladijatorke?
Žene gladijatorke, poznate kao “gladiatrices” (lat. gladiatrix), bile su retke, ali su ipak postojale u rimskoj areni. Ove hrabre žene borile su se protiv drugih žena, a ponekad čak i protiv muškaraca, u borbama koje su često bile spektakl za publiku. Iako se o njima zna mnogo manje nego o muškim gladijatorima, arheološki nalazi i istorijski izvori svedoče o njihovom postojanju.
Istorijski izvori i arheološki nalazi
Prema rimskim izvorima, carevi kao što su Neron i Domicijan voleli su da priređuju raskošne proslave na kojima su bile žene gladijatorice kao novina. Rimski istoričar Kasije Dio pisao je o višednevnom festivalu Neronu koji je održan u čast njegove majke 59. godine, gde su muškarci i žene iz više klase „gonili konje, ubijali divlje zveri i borili se protiv gladijatora, neki dobrovoljno, a neki protiv svoje volje“. Rimski istoričar i političar Tacit nazvao je Neronove žene gladijatorice feminarum, što je termin rezervisan za žene više klase, pišući da su se „mnoge ugledne dame i senatori osramotili pojavljivanjem u amfiteatru.
Profimedia
Jedan od retkih dokaza je mermerni reljef iz Halikarnasa (današnji Bodrum, Turska) koji se nalazi u Britanskom muzeju, Datira iz drugog veka, prikazuje dve gladijatorke, Amazonku i Ahiliju, u borbi. Obe su prikazane u toplesu sa podignutim mačevima i minimalnim oklopom.
Druga je statueta koja se nalazi u Museum fur Kunst und Geverbein u Hamburgu. Dugo se verovalo da je žena koja se čisti instrumentom za kupanje, Manas je 2012. identifikovao figuru kao gladijatorku.
Iako su ovakvi nalazi retki, oni jasno ukazuju na to da su žene gladijatorke bile deo rimskog sveta.
Zašto su se žene borile u areni?
Motivi koji su žene navodili da postanu gladijatorke bili su različiti. Neke su se borile iz nužde – bile su robinje ili kriminalke koje su bile primorane na borbu. Druge su, međutim, to radile iz želje za slavom, uzbuđenjem ili čak zbog pritiska društva.
U nekim slučajevima, žene iz viših slojeva društva odlučivale su da se okušaju u areni, možda kao izraz svoje nezavisnosti ili da bi dokazale svoju hrabrost i veštinu.
Profimedia
Borbe žena gladijatorki
Borbe žena gladijatorki često su bile priređivane kao posebna atrakcija na velikim događajima, iako su bile ređe od borbi muškaraca. Ove borbe bile su spektakl, a publika je sa divljenjem posmatrala žene koje su se hrabro borile, uprkos fizičkim i društvenim preprekama.
Jedan od najpoznatijih zapisa o borbi žena gladijatorki dolazi iz priče o borbi između dve žene, Amazonke i Achillie, koje su se borile u vreme cara Nerona. Njihova borba je opisana kao izuzetno hrabra, a obe žene su nakon toga dobile slobodu kao nagradu za svoju veštinu i hrabrost.
Kraj žena gladijatorki
Iako su žene gladijatorke bile deo rimskog spektakla, njihov broj i značaj počeli su da opadaju krajem prvog veka nove ere. Car Septimije Sever zabranio je ženama da se bore u areni 200. godine nove ere, smatrajući to neprimerenim za žene. Ipak, njihovo nasleđe ostalo je deo fascinantne i manje poznate istorije Rimskog carstva.
Žene gladijatorke predstavljaju jednu od najzanimljivijih i najmanje poznatih strana rimskog sveta. Njihova priča je svedočanstvo o hrabrosti i odlučnosti žena koje su, uprkos svim preprekama, uspele da se izbore za svoje mesto u areni. Iako ih je istorija dugo zaboravljala, one zaslužuju da budu prepoznate kao pravi ratnici svog vremena, dostojni svakog divljenja.
BONUS VIDEO:
Pratite sve vesti iz Srbije i sveta na našem Telegram kanalu.
Instalirajte našu iOS ili
android aplikaciju –
24sedam
Vest koja vredi
Pratite nas na društvenim mrežama
#Priča #hrabrim #ratnicama #Rima